… każdy z nas jest garścią okruchów przyjaźni.
Mały wilczek, przekonany o swojej sile i niezwykłości, gubi się w śnieżnej zawiei. Sam pośród śnieżnych zasp. Bez wilczej rodziny u boku szybko traci nadzieję. Ale pomoc przychodzi z zupełnie nieoczekiwanej strony. Niosą ją inne zwierzęta. Każde z nich angażuje się na miarę swoich możliwości i razem pomagają wilczkowi dotrzeć do jego watahy.
„Wilk, który się zgubił” to książka, która przyciąga wzrok przepięknymi ilustracjami. Pomimo grozy sytuacji (zawieja śnieżna, pękający lód) obrazy wciąż pozostają przyjazne. Myślę, że dzięki temu ta książka idealnie sprawdza się dla młodszych czytelników. Uważam, że ilustracje wystarczająco oddają powagę sytuacji, wzmagają napięcie, a jednocześnie nie przerażają. Przy młodszych dzieciach jest to niezwykle istotne. Chodzi o to, żeby poczuły emocje, a nie zraziły się do historii. Nie jestem za tym, aby nadmiernie upiększać zło, unikać przedstawiania go realistycznie. Sądzę jednak, że każdy wiek rządzi się swoimi prawami i dla dzieci 3- lub 4-letnich ta książkach jest idealna. Ilustrator znalazł „złoty środek” i niebezpieczne przygody małego wilka są przedstawione w sposób wciągający, angażujący, ale nie powodują nadmiernego lęku.
W historii pojawiają się w zasadzie dwa morały. „Dom jest tam, gdzie wszyscy chcą być zawsze razem” oraz „… każdy z nas jest garścią okruchów przyjaźni”. Oba tak samo wzruszające. Ale moim zdaniem cała historia raczej obrazuje ten drugi. Gdy czytamy tę książkę z synkiem, rozmawiamy nie tylko o tym, że na przyjaciół można liczyć i zawsze pomogą w biedzie. Staram się także zwrócić jego uwagę na to, że przyjaciół nie szuka się na siłę. Pojawiają się w różnych momentach naszego życia. Nie zabiegają o naszą uwagę. Po prostu są przy nas, kiedy ich potrzebujemy. Wtedy przekonujemy się, że naprawdę są przyjaciółmi. Nie zawsze też znajdujemy ich w najbliższym otoczeniu. Naszym przyjacielem może być każdy (bez względu na wiek, płeć, wygląd, miejsce pochodzenia czy zamieszkania), a jednym kryterium jest to, żeby dobrze czuć się w jego towarzystwie i mieć pewność, że można mu ufać.
Rachel Bright, „Wilk, który się zgubił”, ilustracje Jim Field, Wydawnictwo Zielona Sowa, Warszawa 2020.
kamyki.blog 